Tecrida li dijî Birêz Abdullah Ocalan, kete roja 343an. 343 roj in ku, vijdanê razayî yê raya giştî şiyar nebûye. Lê gelê kurd, li hundir û derve, li dijî tecrîda komplokeran., li dijî vijdanê razayî di nava têkoşînê de ye. Dive ku, civanê kurdan teva di 14ê Temmuzê de li Amedê be.
-----------------------------------
Keliha derewan, çavkaniya şiltaqî û bêbextiyan desthilatdariya AKPê, ji bo ku careke din Kurdistanê dagir bike, çar hêz kirine nava tevgerê: Romî û çete, cemaet û ol, burokrasî û dadgehên taybet û çapemenî. Her hêzek ji van, stûnek ji îdeolojiya fermî ya dewleta Tirk e û bi tevahî faşîzmeke taybet ku menendê wê li cîhanê peyde nabin e.
Berî çend rojan nûçeyeke ku zihniyet û helwesta AKPê ya li hemberî pirsgirêka Kurd datîne berçavan di çapemeniya Tirk de cih girt. Nûçe derbarê “qereqolên super” de bû. Digot: Di sala 2012an de wê li Kurdistanê 300 “qereqolên super” werin çêkirin. “Qereqolên super” yek ji xelatên AKPê ya ji bo gelê Kurd e.
Ji sedema ku xelatên AKPê, ji bo gelê kurd gelekî zêde ne, min got yek ji xelatan e!...
Dewleta Tirk balkêş e û kiryarên wê jî biqasî wê balkêş in. Di dîroka mirovahiyê de tiştên wiha balkêş kesî ne dîtine û ne bîna ne. Dikujin û dikine stuwê hemberên xwe. Yan jî li ser termê kuştiyan rondikan dibarînin. Dibêjin û mandele dikin. Dema ku derewê wan, yan jî kiryarên wan eşker dibinn, dest bi şiltaqî, şentaj û melaqiyan dikin.
Çar tiştên ku di dagirkeriya Kurdistanê de, ne hatine guhertin hene: Bac û bêş, siyaset, dadgehên taybet, burokrasî, romî, yan jî eskerên reş û cil şînik... Siyaset, reng biguhere jî her dem şêş tîr in. Eskerên reş û yên cil şinîk jî, her dem bûne kulihên bejik û êrîşî îradeya gelê Kurd kirine. Di her demê de, ji erd û ezman qotik barandine. (1) Dadgehên taybet û burokrasî jî, meşrû kirina her cure kuştin, tunekirin, inkar û kiryarên faşîzan in. Doh û pêr jî wilo bû, îro jî wilo ye!...
“Eskerên reş”, nave eskerên di qijleyan de ye. “Cil şînîk” jî cendirme ne. Ji her du basikan re “romî” tê gotin. Çi eskerên reş, ji cendirme, dema ji qijle û qereqolan derketin, weke kulihên bejik bi ser cihûwaran de digir in û her tiştî kafûkûn dikin, weke amûrên afûr û nafûra dojehî, tofana waweylê radikin!...
Gotina “ROM” jî, ji bo dewleta Tirk tê bikaranîn.
Dewlet, dema kujer be, çete be û komkujiyan pêkbîne, înkarê bike, siyaseta demagojî û şiltaqiyan, şantaj û rehîn-girtinê li hemberî hemwelatiyên xwe bikar bîne; kiryarên rûreşî weke, bêbextî, telaqreşî , hovîtî, barbarî dets pê dike. We ku ewropî dibêjin, dewlet bi xwe faşîst dibe.
Navê ROMê, tê wateya dagirkeriya metîngerî, bêbextî, çete û kontra.
Ev teva, stunên bingehîn yên faşîzma reş in. Dîrekt civakê, malbat û kesan hedef digire. Faşîzma li Kurdistanê jî, di nava demê de reng di guherê. Dîsa jî, bi yek armancê haraket dike. Bêzarî, perîşanî, xizanî û neçariyê pêktîne, bend û berberiya birakujî, paşverûtiyê, xeşîmî û bêzariyê pêşdixe.
Ev siyaseta taybet e û rezaleta ku mirov bi waqa-î sosyolojîk bi nav bikê ye.
Lê mijara me “qereqolên super” e.
Dagirkeriya faşîzan, dibin pêşengiya AKPê de bi rengekî cûda û dijwar li Kurdistanê tê meşandin. Piştî şerê 30 salên dijwar û berdêlên giranbiha, Kurdistan di aliyê zihnî, bedenî, civakî û îradî de hate rizgar kirin. Lê AKPê bi riya “eskerên reş” , “romiyên cil şîn” û “faşîzma kesk”, dixwaze car din Kurdistanê dagir bike. Ji bo vê jî, serî li her cure riyên derî exlaqî û derî insanî dide.
Li gorî ragihandina çapemeniya Tirk; Desthilatdariya AKPê, biryar daye ku, di sala 2012an de, 300 “QEREQOLÊN SUPER” ava bike. Heta îro, 60 qereqol jî hatine çêkirin.
Balkêş e ku berê, Kurdan avaniyên xwe saxlem û li hemberî topên dewletê bi hêz çêdikirin. Yek ji van gundan Mizîzexê ye. Piştî ku cara yekemîn top çû ser gund û xaniyê gundiyan (Qesrê) xerab kirin; kesên ku piştî demekê xaniyê xwe çêkirin, navbera dîwarên taqên xanî, derdora 70-80-100 cm. fereh çêkirin û “risim”a wê jî bi kils û keviran dagirtin. Banê xanî jî, bi du rêz keviran kemberî ava kirin. Cara duyemîn û ya sêyemîn ku, car din top çû ser gundê Mizizexê, xanî bi hêsanî ne hatin hêrivandin. Mînaka wê jî, hinek ji qesrên ku hîna li ser lingan mane ne. Gundiyan digot: “berê topê bandor li xaniyê (….) ne kir.”
Lê niha, yanî piştî şerê 30 salî, ne gundiyên Kurd, dewleta Roma Reş qereqolên xwe “super” çêdike. Ev jî dide xuya kirin ku faşîzma reş, şîn û kesk, li Kurdistanê têk çûye. AKPê, wargehên hêzên dagirkerên eskerên reş û romiyên cil şîn çêdike û Cemaeta Fetul-munkîr polis, burokrasî û saziyên “munkîrî” ava bike jî, xêr nake.
Balkêş e, ji roja ku Komara Tirkiyê hatiye damezrandin û heta îro, her bajarekî Kurdistanê qijleyek lê hatiye ava kirin, her navçeyek jî qereqolek. Li hinek ji navçeyan, yan jî gundan qijle lê hatine avakirin. Mînak Midyad e, gundê Nisêbînê Bawerdê ye. Pirraniya van qijleyan, di dema Osmaniyan de, cihê hêzên seyar bûn û ji bo biavêjin ser Kurdan hatibûn çêkirin. Desthilatdariya AKPê, li van qijle û qereqolan 300î din zêde dike. Heta îro 60 “qereqolên super” jî hatine çêkirin. Her qereqol tê wateya gorên komî û betonkirî.
Bajarên Kurdistanê 24 in, hejmara navçeyên Kurdistanê jî, kêm zêde 194 in.
Li gorî hejmara qijle û qereqolan, li her taxa bajarên biçûk û mezin, li her gundê Kurdistanê qereqolek dikeve.
Piştî şerê Têkoşîna Azadiya Kurd, zêdetir ji 100 hezar qorucuyan, çete û kontra jî li vê hêza qotikê hatine zêde kirin. Hejmara polîsên li Kurdistanê jî 600 hezar in. Yanî hêzên çekdar yên tirk, ku li Kurdistanê hatine cîwar kirin, ne biqasî şêniya Kurd be jî, jê ne kêmtir e. Derdorê 2 milyonan e…
Di dîroka kolonyalîzma cîhanê de; ji dema Emperetoriya Roma û Skenderê Mekedonî jî di nav de, kesî tiştekî wiha ne dîtiye.
Li gorî agahiyan dayin, dîwarê “qereqolên super” 20 cm. qalind e û li hemberî rokêtan bi hêz e. Divê were zanîn ku dîrok dûbare nabe û dem jî paş de venagere. Dem û dewran jî ne demûdewrana şerê yekêmîn yê cîhanê ye, Kurd jî ne Kurdên berê ne.
Dive em tiştekî din li 4 tiştên ku di dagirkeriya Kurdistanê de ne hatine guhertin zêde bikin. XIYANET.
Dema ku min MARÊ DI TUR DE nivîsî, êrîşî min kirin, Wilo xuya dike ku dive ez cildê duyemîn û sêyemîn yê xiyaneta Kurd binivîsim. AKPê xiyaneta Kurd jî zêde kiriye. Ew birîna mûmarî ya gelê kurd e. Ji ber ku her qereqol, her qijleya li Kurdistanê çavkaniyên xiyanetê zêde dikin, qedexe, asimilasyonê dijwartir dike û xelekek ji ya qirkirin û komkujiyên li Kurdistanê ye.
Divê werê zanîn: Ne “qereqolên super”, ne jî kes û derdorên bi hefsar û gergunk, ku li dora AKPê bûne xazûlka berjewandiyan dikarin têkçûna dewlet û desthilatdariya AKPê li Kurdistanê bidin rawestandin.
-----------------------
1. –Qotik: Weba
Medeni FERHO
- Ayrıntılar
Tecrîda li dijî Birêz Abdullah Ocalan, kete meha 12an, gelê Kurd jî li welat û derveyî welat, di nava tevgerê de ye. Pêwiste rewşenbîrên kurd jî, di vê pêvajoya dîrokî de bêdneng nemînin.
----------------------------
Di demeke ku dewleta AKPê, bi armanca valakirina hundirê siyaseta kurdan ketiye nava tevgereke giştî; tecrîd dike, dikuje, digire, red û înkar dike de gelê kurd jî ketiye nava çalekiyên dijber. Lingek ji yê çalekiyên gelê kurd li Ewropa ye, lingek jî li welat e.
Di vê pêvajoya ku cîhana me, di pêvajoyeke şerê cîhanî de ber bi rewşeke germ diçê de, belgeyên dewleta AKPê derketin holê û hate xuya kirin ku tevahiya kurdan bi çi dijminekî hov, çi zihniyeteke kujer re rû bi rû ne. Car din derkete holê ku KT, ideolojiya dewşîrmetiya kujer û klasîk ji destên xwe bernedaye. Car din hate xuya kirin ku, ne demokrasî, ne mafên mirovan, ne exlak, ne ademiyet û ne huquqê gerdûnî ligel wan giring e.
Divê werê zanîn ku destdirêjiyên Tirkiyê, ya li Suriye jî tenê yek parçe ji siyaseta gemarî ya dewleta AKPê ye. Dîsa komkujiya Roboskî û li Qendîlê jî, tenê yek parçe ji vê siyaseta qirêj û kirêt in. Piştî ku BELGEYÊN VEŞARTÎ derketin holê, êdî tevahiya parçeyên ideolojî û siyaseta dewleta AKPê eşkere bûn û rastiya dewleta AKPê jî baş hate fêm kirin. Armanc tunekirina gelê Kurd e.
Gotina min ya “FÊM KIRINê”, ji bo kesên sêyemîn e.
Belgeye veşartî ya KT wiha ye:
VEŞARTÎ YE
TC. WEZARETA KARÊN DERVE
JI AGİMê Û SAZIYÊN GIRÊDAYÎ wê AİGY Û GİGY re
JI BO VAN SAZIYAN BI DEST Û VEŞARTÎ
JI BO KÊ: JI BO KONSOLOSXANEYA ERBÎL - IRAQê
RENG: JI BO SAZIYÊN PÊWENDÎDAR Û BÊ HEJMAR
MIJARA BELGÊ: İHALA-8214TKL-TAR
MIJAR: Ji bo pêşketinên nû li herêmê, ewlekariya hundir û derve, di polîtîqeya derve de, aamdekariyên ji bo konseptê û gavênw erin avêtin
JI BO SAZIYÊN PÊWENDÎDAR;
Di vê belgê de, karûxebatên dibin sîwana Wezareta Karên Derve ya Tirk de, ku li herêmê têne meşandin têne destnîşan kirin. Planên veşartî yên karûxebatên hatine kirin û werin kirin jî cih girtine. Ev belge, ji Konsolosxaneya Tirk ya Hewlêrê re hatine şandin û neynika KT, ya karûxebatên provakasyonî yên li Başûr, Rojava û herêmê ye. Di heman demê de siyaseta Tirkiyê ya li Suriye jî eşkere dike. Navend û baregeha konseptê jî Hewlêr e, hedef jî Kurdên li rojava ne.
AGIM: Navenda Ewlekarî û Lêkolînan ya Wezareta Karên Derve ya Tirkiyê ye. Girêdayî vê saziyê, AİGY û GİGY hene. Ev jî baskên saziya karûxebatên provakasyonan e û ji aliyê îstîxbarata Tirkiyê ya eskerî û sifîl ve têne meşandin. Belge dide xuya kirin ku, Komara Tirkiyê ji bo têkbirina Kurdên Rojava, Hewlêr û Başûrê Kurdistanê weke baregeh bikar tine.
Komara Tirkiyê rejîma Suriye dike hincet û ji bo tesfiye kirina PKKê û Kurdên li Rojava polîtîkeya kujerî dike pratîkê. Komara Tirkiyê di belgê de, di pêşketina li Suriye de, Kurdên Rojava wek faktora sereke dinirxîne û bi nav dike. Li gorî vê tespîta giring jî, rê û şivîleyên werin dîtin û gavên bên avêtin jî tespît dike. Dibêje:
Gava yekemîn: Li dijî bandore PKKê ya li ser Rojavayê Kurdistanê, şarê psîkolojîk wê werê kirin. Dibêje: Di nava gel de bela bikin ku PKK rejîma Suriye diparêze. Bi rêjîmê re li hev kiriye, gelê kurd ji bo parastina rejîmê dike qurban..
Ji bo vê siyasetê bikin pratîkê jî, PDKê û rêvebiriyên herêmê dikine amûrên xwe û kar jî didine wan. Dîsa didine xuya kirin ku ji bo vê siyasetê, erêniya dewletên rojava jî hatiye standin. Di heman hewldanê de, hinek kesên ji Kurdên Suriye jî weke lîder têne tespît kirin. Di belgê de wiha tê gotin: Ji kesayetiyên Suriye mirov werin tespît kirin û derbixin pêş, wek lîder lanse bikin û misyonekê bidin wan, bi hêzên din re bidin naskirin û wan bînin cem hev, dibin pêşengiya wan de yekîtiyan çêbikin, hevkariyan bidin destpêkirin. Ev siyaset li gorî berjewendiyên me ye.
Di xala duyemîn de, misyona ji bo PDKê jî heye, dibêje; (…)
“Hêz û bandore rêxistina cihêkar ya Kurdên li Suriye (PYD) têk bibin, lewaz bikin û pêgiha tevgera wê teng bikin, dawî tesfiye bikin. Ji bo vê jî xeta PDKe serdest bikin û destek bikin.”
Di belgeyên VEŞARTî yên KT de, provakasyonên li Rojavayê Kurdistanê jî cih girtine. Dibêje; pêwiste, nijadperestên Ereb, dijberên li dijî rejîmê dibin pêşengiya îstixbarata Tirk de bikevin nava tevgerê.”
Balkêş e ku KT ji bo vê jî, hemwelatiyê Suriye Kurdê ku wek leheng û pêşengekî siyaseta Kurdên li Suriye tê naskirin, nam-i deger Selahê Bedrê yanî Selahaddîn Bedredîn bijartiye.
Xala 4. mîn jî dibêje:Di pêvajoya şer de, Kurdên li Suriye ber bi Tirkiyê bidin koçber kirin; beşekî jî ber bi Bakurê Iraqê, herêmên dibin hegemonya PDKê de bidin koçber kirin. :
Bêguman agahiyên divan belgeyan de ne ev bi tenê ne.
3 daxuyaniyên dawî yên rêvebirên Artêşa Azad ya Suriye û hedef girtina Afrînê, vê konjektura bêbext û bextreş jî ku çawa kirine pratîkê, baş eşkere dike.
Medneni FERHO
- Ayrıntılar
Mirov dikare çend pirsan ji bo berxwedana 14'ê Tîrmehê bibêje. Heval Xeyrî, Kemal û hevalên din jî wexta biryar dan ji bo birçîbûna mirine, çi dikirin armanc? Dijmin bi rastî yanî dihat ku di tengahiyêde vana bifetisîne, xwe înkar bikine, Kurdayetiyê înkar bikine, baweriya partiyê înkar bikine, partiyê înkar bikine. Digot, heta hûn înkar nekin ji were jiyan tune. Wexta dijmin bi her awahî, bi her îşkenceyê xwest ku van tiştan li ser wana bimeşîne wana jî got, mirin ji mere jiyane, wiha ne jiyana însanan, ne jiyana ku em ji bo gelê xwe qebûl bikin, em înkarbûna partiyê qebûl nakin. Înkarbûn mirina tewra xerabe û ji bo vê jî ji me can tê xwestin emê bidin. Wiha qirar dan birçîbûna mirinê û dest pê kirin. 14'ê Tîrmehê bi rastî gaveke mezinbû. Gaveke di cihdebû. Vaya çi gav bu? Di cihekî de ku mirin ji me tê xwestin, mirov xwe bide, mirov vê qirarê bide, çiqas bi zehmetîbe jî mirov bide û dan.
Ew qirara wana bû qirara partiyê, bû qirara gel. Dema me gava 15'ê Tebaxê avête jî bêhtir me got mîrov vê qirarê bimeşine, ne qirareke biçûke, qirareke rê dide însanîyetê, dide jiyanê, Tarîx, însaniyet, jiyan nuh çêbûye. Tabî mirov ji bo vê qirarê her tiştî dike. Wexta ev qirara hevalan gihaşte me, me livir karê xwe şidand, me Kongreya duduyan çêkir, me qirara xwe ya vegerandina welat da, di wan rojên bi zahmetide me xwe gihande welat, li ser bîranîna wan hevalan. Û li ser wê 15'ê Tebaxê, û li ser vê qirarê jî sal bi sal şehîdên me daye bûne qirar, bêhtir şer bilind bû. Wexta hevalê Egîd 28'ê Adarê (sala 86'an) şehîd bû, me dîsa qirar da, me got sala tê, saleke din emê refên gerîlla di pir aliyên welatde bimeşînin. Di '77'ande me bêhtir xwe di Kurdistanê'de meşand. Pir şehîd çêbûn, me pir qirar dan, her şehîdek bû qirar û '88, '89, '90, '91 me bêhtir kirin sala şer. Destpêka vê jî heye; wexta heval Haqî şehid bû, me dîsa ev kir qirara şer. Yek heval şehîd bû me got ev qirar, li ser vê emê xwe bi partîkin, partiyê bi partiyeke şerkin. Sala çû heval Xelîl Çawgûn şehîd ket me got emê vana jî bi qirarkin, di Hilvanê'de emê bi serhildankin. Meşiya. Sala din me partî îlan kir, li ser bîranîna wan şehîdan, mesûliyet giran bû, me wiha li dor xwe nêrî rê li kuye, cih likuye me xwe avête ser, bi nefes bi nefes me xwe gihande derve. Di dudyê vê mehêde wexta me xwe bi vê hêlê xistiye, dîsa me qirareke mezin da. Ku ne ew qirar bûya, dîsa her tişt disekinî, di çend mehande wê bisekiniya. Ew qirara me daye, di cihde bû, ji bo mirinê mirov bi jiyanke, qirareke wiha bû. Qirardayîn tenê ne bese. Qirardayîn şûnde deqqe bi deqqe li ser kar, nefes bi nefes ji bo karê partiyê, ji bo ev şer nesekine divê mirov xwe bide ser. Wexta em bahsa van tiştan dikin, ji bo hûn netîceyan jê derxin. Em tenêbûn, tiştek tûnebû, bes tiştên biçûk jî me dikir em pir pêre bûn, em pê bawerbûn. Netîce hûn dizanin li Başûr yek dostê me tunebû, niha bi milyonan dost bi merene. Ne wekê we xwe tev li şerkin nîv saetekê guh nedinan ser me, ew partiyên sexte ewqasî hebûn û niha sedî not tev bûne bi şerre, bi partiyêre bi merene. Malekê em bi mêvandarî qebûl nedikirin, niha hemû mal malên mene. Va bi çi awahî çêbû? Bi qirara me, bi jiyana ne çêbû.
Wekî din ji me pir qirar dan. Her qirara me daye em bêhtir pêre man, me mureqebe kir dimeşe nameşe, pir kesan bi navê hevaltiyê jî lîst, bawer nedikirin wana winda kirin tev ketin. Lê yê xwe pir şidandiye karê me bi xwe mezin bû. Ku hed û hudûdên xwe nas bikin, li ser qirara xwe durust bin, bipîvin û bimeşin, roj û şev li ser bin netice eve ku ne mumkune mirov tiştên şaş bike, li gori îmkanên xwe mirov her gavekê di cihde çêbike, va jî dibe serkeftin, bûye serkeftin. Fikra rast, qirara rastkarê rast, însanên xwe heta dawiyê bibîne, netice insanên bi ser dikeve çêdibe. Ji tevanre jiyan hebû, ji minre tunebû, ji her tiştîre bawerî hebû, ji vê gavêre tunebû, niha ji tevanre jiyan nîne, ji me re heye, ji tu gavanre meş tune, ji vê gavêre meş heye. Ez bawerim ku em çend salên din wiha bimeşin ne munkune yek li pêşiya me bêje ez heme. Wekê lehiyê wê herkes xwe tevlî bike. Çima? Heqiqeta însanîyetê di vê gavêdêye, rastiya mezin têdeye. Kî wê li pêşiyê bisekine? Her tişt ji bo welat, her tişt ji bo gel, her tişt ji bo jiyaneke bi namûse. Ku tu bi xwe neleyize, bê namûsiyê nekê her tişt wê bi ya tebe û ya gelê tebe. A gelbe, dibe ya te, ya te be dibe ya gel. Niha jî ya îspat bûye vaye. Yanî ku imkan hebe jivê şûnde jî em karê xwe wiha bidomînin ew tiştên maye ji, ew tiştên kêmasi têde ji wê tev rabe. Ew însanê dibêje em tunebûne, ew însanê dibêje ji me her tişt çûye, çênabe, niha dinêrin a mirov digihêne tişta eve, ji mirov tiştên bi xêr çedibe, tiştên baş çêdibin. Mirov dikare xwe çebike, bi însanke. Mirov hîn li ser xwe bisekine dikare bêhtir xwe bi însanê başke. Gelê Kurd gelê di alemêde windabûyî ku tunebûn dihate hesibandin, niha alem her roj dibêje Kurd û Kurd. Ku em şere gel hîn bişîdînin, alem wê bêje ev gel çi gele? Tu di welatê xwede xwe bi serxîne wê bêje ev gel ê tewra mezine. Bi deste xweye, bi destê gel bixweye. Tu şerê xwe xurt bike, xwe xurt bimeşînin hûnê wiha bikin. Heta niha tiştê îspat bûye îmkanan tê de dibine, va tiştina wihaye, wiha dibin, wiha bi serdikevin. Tecrûbeya di van salande min dîtiye eve, ya şere 15'ê Tebaxê, ya girara berxwedana 14'ê Tirmehê û derketina der û di vê sehayêde û heta îroj a îspat bûye ev tiştin û ne hindikin. Alîkariya em ji were, ji însanên xwe tevre bikin ev xebate. Ne mumkine mirov bi pereyan, bi rehetiyê, bi destê xwe û ji mere jî qet ne başe.
A mirov rehet bike, têr bike ev kare. A reva mezin bisekinîne, berê te bi welêtgihîne ev kare. A te ji hemû xelkêre ji dijminre bi peyake, bi leşkerke li pêşyê bisekine, te ji bo xwe peyake, bi leşkerke ev kare. Ên welatê xelkê ji xwere cennet dihesibandin, ji bo vê her tişt difirotin û direviyan, li hember bisekinin; welatê xwe bi cennetkin, xwe bi rûmmetkin dîsa ev kare. Û yên weke we betal bêkar xwe bi karkin, bi karekî zêrînkin, ev kare. Tev dibêjin em betalin em bê karin, karê zêrîn, karê mirov digihîne her tiştî eve. De xwe bi serdin, îlla girî, îlla xerabî ne ji bo însanên binamûse, însanên xerab wiha dikin, însanên ketî wiha dikin. Di serê van salande mirov xwe ji van tiştên xerab dûrxe. Niha hûn jiyaneke, tarîxeke bi lanet ji mere wiha çêbû, me îmkan dît em xwe ji vê dûr dixin, tarîxa bi lanet, jiyana bi lanet dikin bin erdê, ya bişeref, bi rûmet radikin. Bi vî karî wiha çêdibe. Ez bawerim ku di vê nîvê salêde hîn tiştên mezintir emê çêbikin, heta niha ev panzde salin û di van panzdeh salande tiştên hezar sali me nikarîbû çêbikraya bi şer di vê salêde çêbikin. Karê me yê mezin niha çêdibe, hemû gel têdeye. Bi rastî min ji tunebûnê xwe gihand vir, ji bo gel cejna mezin eve, ji bo yên wekê we xort jî îmkanên mezin eve. Wekîdin jiyan qute. Hebe jî tu qîmeta xwe tuneye. Hûn hemû xwe tev lî bikin. Ji bo vê em dibejin, karê artêşa gel, karekî mezine. Karê gerîlla şerê gerîlla dimeşîne, karekî mezine. Hûn di artêşa gelde, artêşa gel di şerê gelde jiyanê bi destê xwe ji bo xwe bj kêfa xwe çêdike. Tişta tewra mezin mirov bide we eve. Gelê me, dijmin çiqas wî bikuje, qirkirinê çêbike, bêjin ji mere cejne, wiqas bêhtir xwe dikiyê, cesaretê mezin dike divî şerîde. Dibê ji bo me ye, jîyan di virdeye dijmin be çareye. Gelekî wiha rabûye, partiyeke wiha serokiyê dike, şervanekî wiha şer dike wê dijmin li hember çibike nikare. Dîsa bixwaze wekê berê xwînxwarîyê bike, lakîn her roj li paş dikeve. Tu çiqas xwe bi yekke, bişidîne bi serde here tu wiqas wî li paş dixe û di demeke kinde jî mirov ji vî welatî vî dijminî derxe. Wê çaxê tê bêje ev jîyana raste, serxwebûn û azadî heqîqeta însane, însanê bi şerefe. Ev ji bo weye jî û me xwe gihandiyê, me xwe gihande jîyana xwe. Karê partiyê, karê serokiyê heta niha ev bû. Dîsa em bi karê xwe xwe digihîninê, em xwe winda nekin, ne xwe giran dikin, ne pir acele dikin. Di cihîde bi çi awahî divê, em gava wiha çe dikin, usûl çiye em wiha bi serde dimeşin. Di cihê de mirin tê xwestin, dimirin; di cihêde lêxistin tê xwestin, lê dixin, çi tê xwestin, wî dikin, biserdixin. Vaye usûla PKK'ê, jiyana PKK'ê.
Emê salê wiha tam bi ya xwekin, ne tenê salê, jîyana ji vê şûnde dimeşe emê bi ya xwe kin. Û emê bi karê xwe bi ya xwe kin, hûnê ji bo jiyaneke wiha xwe rakin xwe tevlê bikin, xwe çêbikin. Ku we çiqasî xwe çêkir hûn partiyê çêdikkin, we çiqwas parti çêkir arteşa gel xwe çêdike artêşa gel, şerê gel çiqas çêdibe gel bixwe çêdibe, gelê wiha çêdibe, wiqas serxwebûn û azadiyê çêdike, welat çêdike. Armanca me, kerê me eve û serkeftin ji bo vî karî, serkeftin ji bo we tevan bi vî karî.
Li ser vê dîsa vê dewreya we ya Şehîdên Tolhildanê em pîrozdikin. Bi rastî şehîdên Tolhildan şehîdên mezinin mirov bi navê van şehîdan jî vê dewreyê xurt bike, di demeke bêhtir di aliyê şerde nuhbûniyê çêbike, kêmasiyên insanên me rake, ew însanên di hemû zor û zahmetiyêde li her xwe didin, va însana çêdike. Bi kevinperestiyê, bi lîskên dijmin ê mirov hiltînin, mirov li ser wan bisekine, wana rake û nekeve lîska, li derveyî parti, hundurê partiyêde nekeve lîska, li ser bîranînên şehîdên wiha çêbuyî mîrov wana temsil bike xwe wiha bi quwetke ji bo partiyê, ji bo şer, sozên me daye şehîdan mirov pêkbîne.
Li ser van rastiyan em ji bo we serkeftinê dixwazin, dîsa em ji bo hemû, gelê xwe jî di vî şerîde û di nîvê vê salê şûnde serkeftinê mezin dixwazin. Ku em wiha rast kar bikin, şerê xwe wiha rast xwe bidin ser ku dunya bi yekbe, nikare me ji serkeftinê dûrxe. Dîsa em her car pir dibêjin, em ji serkeftinê dûr tiştekî qebûl nakin û ji bo me jî mecbûriyete, dîsa ev dewreya we bi serkeve û ji bo we tevan pîrozbe.
hevalên bi tecrube hene. Hevalên zindanê hene, ji çiyê hatine hene, yên 15, yên 20 salî tev hene, dersan didine we, guhê xwe hebeki vekin, mejiyê xwe vekin bigrin. Ji xwe hûn genî bûne, hûn kufukî bûne, hûn tev mahf bûne, bigrin ji hevalan û paşyê di welatde xwe biçînin, hişîn bibin. Ji bo we firsendeke mezine, jê îstîfade bikin. Hevalên me zû dikevin, zû winda dibin. Xwe wiha çêbikin ku hun çûn cihê xwe mîrov bi we bawer bike. Mirov bêje, van hevalan zû nakevin, nav hevalan tişt ji dest tên der. Di virde mirov îkna bikin, dema mirov we rêdike welat mirov bêje vana di şerde di çiyêde dikarin jiyanê bimeşînin, dikarin mesûliyetê bigrin, bi dijmin dikarin, ji usûla şer re çi tê xwestin, dikarin pêre bimeşin, dijminê xwe bixînin. Me wiha îkna bikin, rojekê pêşde mîrov dikare we bişîne. Diherin zû dikevin, heyfe, pir bi qirarên şaş dikevin, pir li dijî usûlê şer dikevin. Ji bo vê heta dawiyê livir bielimin. A eyb, ne elimandine. Ji alî şerde xwe
çêbikin, çi ji were lazime, bixwînin pirtûk hene. Heval jî pir tiştan didin we, wexta hûn çûn welat, mirov bawer bike ku ji destên we hinek tişt tên der.
Bi salan li hember dijmin di welatde hûn dikarin şer bikin. Em ve ji we dixwazin. Sozên hûn didin em wiha qebul dikin. Bi rastî angu sozên we dane em wiha pêrene. Wekîdin sozên hûn bidin, tu qimeta xwe nîne. Sozên mirov bide ku li hember dijmin xwe bihêle li hember dijmin şerzaniyê bike, biser bibe. Ji bo partiyê nebe muşkule, bîlakîs pir tiştan hilîne. Bibe însanekî baş, ji hevalên xwere, çû ku mirov başiyê temsîl bike. Ji bo vê ez dibêjim xwe çêbikin. Başe, hûn alîkarîya van hevalan jî digrin, bi rastî jî li ser xwe bisekinin. Viqas sale ez her roj li ser xwe disekinim, her roj xwe çêdikim, her roj me wiqas bar rakiriye, rojekê min negotiye ez westiyame, nikarim bikim. Çi hate ber çavê me, em li ser sekinîn. Çi ji me hate xwestin, me jî li gor quweta xwe da ser. Hûn dibînin ku tiştên mezin çêdibin, hûn jî çêbikin. Ji we ên werin xwestin evin. Heta ku hûn wiha çênekin, xwe efû nekin. Hûn zanibîn ku partî jî we efû nake. Partî, însanê bisernekeve, însanê di her cihîde nemeşe, nikare pêre bimeşe. Mirov di nava partiyêde li ser hevalan xwe neke bar. Mirov xwe bihêle ji bo bar rake, ne bike bar. Barê gel sivik bikin, ne xwe li ser gel bi barkin. Bawerim hûn wiha partiyê fêhm dikin, wiha li ser disekinin. Em dîsa ji we tevanre serkeftinê dixwazin.
Serokatiya Partiyê
15 Tîrmeh 1993
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 10'ê Tîrmehê de di saet 05.00'an de li navçeya Şemzînana Colemergê li nêzî Qereqola Bezelê ji aliyê artêşa dagirker a tirk operasyonek hatiye destpêkirin. Operasyona li herêmê heman rojê piştî nîvro paş de vekişiyaye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 6'ê Tîrmehê de li naveçaya Tetwana Bedlîsê ji aliyê artêşa dagirker a tirk operasyonek hatibû destpêkirin. Di 12'ê Tîrmehê de piştî nîvro li dijî hemû herêmên operasyonê bi tank, helîkopterên kobrayan û wesayitên zirxî heta danê êvarî hatiye bombekirin. Di danê êvarî jî bêencam paş ve vekişiyaye.
- Ayrıntılar
Ji Çapemenî û raya giştî re!
1. Di 8'ê Tîrmehê de di saet 01.00'an de li navçeya Qisleya Dersimê li Zinarên Doganan di navbera gerîlayên me û leşkerên artêşa dagirker a tirk ên derketine operasyonê de pevçûnek qewimiye.
- Ayrıntılar
Ji Çapemenî û raya giştî re!
1. Di 2'ê Tîrmehê de di saet 23.45'an de li navçeya Şîrana Gumuşhaneyê li derdora Încedere di navbera gerîlayên me û leşkerên artêşa dagirker a tirk ên derketine operasyonê de pevçûnek qewimiye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Ev demeke li navçeya Kaxizmana Qersê li dijî herêma Çemçê, li derdora Şahyolu, derdora zoman û konên şivanan ji aliyê artêşa dagirker a tirk bi yekîneyên veşartî kemîn tên vedan.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 8'ê Tîrmehê de di saet 22.30'an de li navbera navçeya Gexîya Çewlikê û Depa Elezîzê li nêzî gundê Kanê ji aliyê gerîlayên me yê YJA Starê çalakiyeke rêbirînê hate lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ya ez dixwazim bikim hem ji bo zimanê Kurdî, hem jî ji bo lehceyên din afrandina qadên azad e. Ger ez niha zimanê Kurdî weke zimanê fermî îlan bikim, dê ziman bi xwe zerarê bibîne. Sedema yekem pir kes jê fêm nakin. Ya duyem ziman hîna xwe ava nekiriye. Gelek lehce têkilhev bûne. Ev yek dê bibe sedema parçebûn û cahiliyê. Ger mirov a rast bibêje, her kes dikare di zemîna me afirandî de biaxive, heta dikare zimanê eşîreta xwe jî biaxive. Divê mirov ne li dijî vê yekê be.
Ji bo zimanê bijartî jî divê hêdî hêdî komîteyek li ser kar bike û bixebite. Niha dema vê ya rast e û derfetên vê yekê jî hatine afirandin. Divê ji bo Kurdiya bilind komîteyek were damezrandin. Kî ji ziman fêm dike, dikare çawaniya pêşvehatina ziman a hetanî roja îro lêkolîn bike, wan zanînan berhev bike û bi rêya xebateke demdirêj a vê komîteyê ve dikare zimanekî bilind a kurdî ava bike. Yanî mirov dikare Soranî, Dimilkî, Kurmancî û Goranî ava bike. Piştre jî gel dikare vê yekê weke zimanê xwe bi kar bîne. Divê sîstema ziman wisa were meşandin. Hetanî ev yek pêk were jî divê her lehçe di qada xwe de xebatê bimeşîne, bi wî zimanî klaman bistrê, axaftinan bike û çawa dixwaze dikare wisa bi kar bîne. Azadiyeke bêsînor... Em li vê derê nikarin zagonên vê yekê ava bikin. Ev tiştekî xwezayî ye. Ji bo tiştên xwezayî hem dem û hem jî cih hewce ye.
Mînak berê jî digotin ku “ger tu dixwazî ji bo Kurdewariyê hindek tiştan bikî, divê tu destpêkê rê bidî zimanê Kurdî”. Min ti caran li pêşiya xwe nekirin asteng. Hindek ev sed salin dixwazin ji bo ziman hindek tiştan bikin, lê nikarine ji bo Kurdeyetiyê hindek tiştan bikin. Min bi Kurdiyeke bihêz dest bi şoreşê nekir. Min bi zimanê Tirkî dest bi şoreşê kir, niha jî xizmeta herî mezin ez didim. Kurditiyê wisa ez bi kûrahî û dirêjahiyê ve dimeşînim. Ji gelek lehceyên cewaz pir pirtûk jî çap dibin. Min bi xwe ev nekirin, lê min rê li ber van vekir. Min derfetên siyasal û îdeolojîk afirandin. Tuyê çend salên din bi şûn ve jî bibînî ku di Kurditî jî cihê xwe yê herî mezin bigre. Ya tê meşandin û ya rast jî ev e. Yên din pir baş nakin, pirsgirêkê gelekî teng bi dest digrin, ger wisa bidomînin dê bidin wendakirin.
Di nava me de ticaran pirsgirêka zimanan dê dernekeve. Dibe ku di demên pêş de li dibistanên me zimanên tirkî û yên erebî jî werin bi karanîn, divê mirov misoger ji vê yekê netirse. Lê divê mirov hêdî hêdî dibistanên Kurdî bide avakirinê. Ev hetanî demekê jî dê bi hev re werin bi rêvebirin. Ger Kurdî qels be, dê zimanên gelên cîran hetanî demekê serdest be, piştre dê hêdî hêdî bigihên heman astê û di nava hevsengekê de werin meşandin. Bi demekê şûn ve jî êdî dê zimanê Kurdî yê bilind serdest be. Ji beriya her tiştî ger em bikaribin di siyaseta xwe de serxwebûnê bi dest bixin, dê çand jî bi yekê re bi pêş bikeve û serdest be. Divê mirov ji bo vê yekê dijminahiya zimanan neke. Ger mirov dijminahiya zimanan bike, nikare ti tiştî jî bi dest bixe.
Lê divê mirov bi hêz û kûr jî li ser zimanê xwe raweste. Bi qandî ku mirov ne xwedî nêzîkatiyeke weke “min bi zimanê dijmin dest pê kir hetanî dawiyê jî ezê wisa bidomînim” her wiha divê mirov di vê mijarê de nêzîkatiyeke pir teng jî raber neke. Nêzîkatiyeke weke “ez ji zimanê xwe pê ve hînî tu zimanan nabim” jî nêzîkatiyeke pir di cihê xwe de nîne. Esas her du nêzîkatî jî yek in. Her du jî zirarê didin. Divê mirov di vê derê de hevsengê bi dest bixe. Ez dibêjim ku lehce jî pê re, her kî çi dixwaze bila wisa bike, lê zimanekî xwedî hêz jî hewce ye. Divê mirov çend zarokan ji dibistana seretayî hetanî bi zanîngehê rêxistin bike. Eger bi vê şêwazê bi rê ve biçe ez bawer nakim ku dê tu pirsgirêk derbikevin holê. Derfet tên afirandin, her ku diçe qadên xebatê jî zêde dibin. Mirov dikare mamosteyan li hev bicivîne û li ser hindek plan û bernameyan bixebite. Mirov dikare xebatên ziman bi şêweyeke wergirî bi vê azîneyê bi rê ve bibe.
Di cîhanê de hatiye peyitandin ku nêzîkatiya nîjadî nêzîkatiyeke herî paşverû ye. Nîjadperestî temsîliya paşverûtiyê dike. Tu nirxekî çand û zimanê nîjadeke paşverû nabe, tune ye, ev yek şaş e û dê hêdî hêdî ji holê rabe. Ev nêzîkatî li dij mirovahiyê ye. Rast e, dijmin te ji zimanê te qut dike, jiyana xwe û zimanê xwe li ser te serdest dike, wê bi te dide hezkirin û dihêle ku ji zimanê xwe nefret bikî. Di vê derê de texrîbateke mezin heye. Lê tiştekî dîtirê jî heye. Ez bêhtir hînî tirkiyê dibim, heta ji Serokomarê dewletê zêdetir ez hez ji taybetmendiyên tirkiyê dikim. Lê ev li pêşiya hezkariya min a kurditiyê ne asteng in. Berovajiyê vê Kurdîtiya herî mezin jî min kir û dikim. Vaye ev meseleya enternasyonalîzm, hûmanîzm û biratiyê ye. Ger van bi hev re nemeşînî tuyê bikevî nava xeletiyeke pir mezin. Nîjadperestiyeke teng sedema mirina gelên weke Ermenî û Sûryaniyan e.
Ji aliyê din xwe nedana helandin jî xaleke gelekî girîng e. Min xwe neda helandin. Ma hun dizanin şertê min ê yekem çi bû? Min ji zaroktiya xwe û vir ve helandin da rawestandin. Ez bûm fermanberekî (memur) mezin jî, min zanîngeh jî qedand, lê ji bo ku ez xwe nedim helandinê min tenezilê jiyana serdest jî nekir. Ez naxwazim we rexne bikim, hînbûna ziman jî gelekî girîng e. Lê niha hun serê min jî jêbikin, ez nikarim hînî zimanê kesekî bibim. Gelek ziman hene; hun tevahiya Ewrûpa jî bidin min, ez hînî zimanê wan û jiyana wan nabim. Ez nîjadperestekî teng nînim, gelekî mirovhez im, lê bi zimanên din nikarim biaxivim, hez nakim. Çi xizmetî biratiyê û yekitiyê bike ez ji wê hez dikim. Di vê mijarê de min xwe terbiye kiriye.
Bingehê biratiyê mezinkirina Kurdiniyê ye. Ev yek ji bo gelê Kurd a herî baş e. Mînak hindek rêberên Kurdan cilên Kurdî li ber xwe dikin, lê koleyên herî mezin ê dijmin in. Her dem bi Kurdî diaxivin, lê xizmeta ku ew ji nîjada Tirkan û faşîzma Tirk re dikin, Tirk bi xwe jî ji xwe re nakin. Vaye di vê derê de mesele tenê li ber kirina cilên Kurdî û axaftina peyvên Kurdî nîne. Pirsgirêk rêzdariya ji biratiyê û mezinahiyê re ye. Rêzdariya ku me hetanî niha ji biratiyê re raber kiriye hetanî niha tu rêberan raber nekiriye û em dixwazin vê yekê bi vî awayî jî bidomînin. Li hember Tirkan misoger ez xwe biçûk nabînim. Li hember paşe û serokên wan xwedî rêzdariyeke mezin im. Ez şivanek im, gundiyekî ji rêzê me. Lê zanîna netewî ya ku min bi dirustî wergirtiye difermîne ku, Kurd jî miletek in, Kurd jî miletekî xwedî şeref in û misoger divê werin pejirandin.
Hindek serokeşîran şêwazek afirandin. Cil û bergên Kurdî li ber xwe kirin, bi zimanê Kurdî axivîn, lê mala Kurdan wêran kirin. Ev waneyeke (ders) mezin e. Divê rewşenbîrên me bi giranî li ser van mijaran rawestin. Bila tiştekî xelet nekin. Dibistanên Kurdî çêdibin, mirov dikare hetanî bi zanîngehan jî ava bike, lê ji bo vê yekê hewceyî bi demê heye, bi amadekariyan heye. Ev meseleyeke zanistî ye, lêkolîneke zanistî hewce ye, derfet hewce ne. Bi qedexe yan jî bi cilan ve nabe, tenê bi çend peyvên sivik ên Kurdî nabe. Ev yek hatiye peyitandin. Hindek ji bo min dibêjin “çima bi Kurdî naxive?” Naxêr! Ez dikarim xebatên bi Kurdî bidim meşandin. Min di serî de jî anî ser ziman, min ji bo klameke Kurdî dest bi şoreşê nekir. Ev nêzîkatiyên xelet in. Bila tu kes xwe nexapîne, bila tu kes li ser me bi erzanî neaxive. Nirxa xebatên ku min li ser çand û zimanê Kurdî kirine gelekî mezin in. Ez van ji hev cuda dikim. Mirov çawa dikare bi çanda gel û dilê gel re be, dîsa mirov çawa dikare bi gel re be? Van her du xalan ez baş ji he
Zimanê Kurdî Tevkujiyekê Dijî
Bêguman pirsgirêka ziman, pirsgirêkeke giran a nîqaşê ye. Kesên ku dibêjin, “divê wêje bi tevahî bi zimanê Kurdî be” hene; yek jî kesên ku dibêjin, “girîng nîne, bi her zimanî dibe” hene. Ya min hindekî riya navîn esas digre. Li gor min dê wêjeya Kurdî demeke dirêj bi zimanê serdestan ve were meşandin. Bi qandî ku rizgarî pêk were, dê hêdî hêdî zimanê Kurdî bikeve dewrê û çalak pêk were. Em çi qas vê yekê nexwazin jî, êdî ev yek rasteqîneke pêkhatina avedaniya mêtîngeriya heyî ye. Ev rasteqîneke objektîf e. Ger em bixwazin jî, em nikarin bi tu awayên din tevbigerin. Hînî nivîsandina bi zimanê Tirkî, Erebî û Farisî bûne. Weke din tu mijarên wan nînin. Lê ne pêkane ku mirov hema li ser wan “nivîsandina Kurdî” bisepîne. Ji ber ku di asta karîna nivîsandinê de nînin. Lewra, zimanê Kurdî jî hîna negihiştiye zimanê wejêyeke bihêz.
Ez eşkere bibêjim: nivîskarekî herî jîr ê di zimanê Kurdî de şareza, çi qas li xwe bide zorê jî, çi qas bikaribe binivisîne jî, nikare zêde xwendewanan peyda bike. Ji ber ku zimanê Kurdî bi xwe tevkujiyekê dijî. Zimanê Kurdî bi xwe negihandine zimanê wêjeyeke bihêz, zemîneke wî ya netewî nehatiye pêşxistin, nehatiye pejirandin. Ji sedî pêncî zêdetir bi zimanê netewa serdest diaxivin. Ev rasteqîniyek e. Kurdî bi xwe hîna negihiştiye rewşa zimanekî netewî, ev jî rasteqînek e. Ger em bi lehceya kurmancî binivisînin, ên soran û zaza tênagihên, ger em bi soranî binivisînin, ên kurmanc tê nagihên. Lewra divê mirov li ser zimanê netewî biponije. Avakirina zimanê netewî jî xebateke pêvajoyê ye.
Mînak, zimanê Tirkî jî di nava tevahiya dîroka komarê de encax nû digihê asta zimanekî wêjeyî. Zimanê Tirkekî Anatoliyî, yekî Tirkmen û Ozbek qet tênagihên. Belkî Zazayek dikare di Soranî de nêzbûnekê peyda bike, lê di wan de ev yek jî nîne. Bi wê wateyêye ku di nava netewên din de jî heman pirsgirêk mijara gotinê ye. Di Farsan de, di Ereban de ev pirsgirêk heye. Bi qandî ku Erebekî ji Suriyê nikaribe ji Erebekî Fasî fêm bike, pir cewaz diaxive. Divê mirov vê yekê pir sosret pêşwazî neke. Di me de mêtîngeriyê ev yek xirabtir kiriye. Ez ji xebatên zimanê netewî re dibêjim erê, divê di zanîngehan de ev beş werin vekirin.
Bêguman divê di televîzyonan de bi giranî li ser vê mijarê were rawestîn. Dîsa divê mirov hêdî hêdî di dibistanên seretayî de derbasî perwerdeya bi zimanê Kurdî bibe. Lê wexta ku ev yek pêk neyê jî divê em xwe perîşan raber nekin. Dîroka me wisa bû. Îro Hindistan jî, pir zêde nikare bi zimanê Hindî biaxive, zêdetirî wan bi İngîlizî xeber didin. Cezayirî herî zêde karê xwe bi zimanê Fransî pêk tînin. Belkî em jî demeke dirêj bi zimanê Tirkî xebatên xwe bimeşînin. Lê ji bo zimanê Kurdî bibe zimanekî netewî û ji bo ku em bikaribin ji zarokan hetanî mezinan di nava herkesî de bidin rûniştin, bikin zimanê rojane, emê bi sebr û rik xebatên xwe bidomînin. Lewra divê mirov di vê çerçoveyê de nêzî pirsgirêka ziman a demê bibe.
Ger pêkan be, divê mirov hêdî hêdî bi zimanê Kurdî berheman biafrîne. Ya mijara gotinê, ne tenê karên nivîskariyê ye. Mesela mirov dikare bi zimanekî Kurdî yê pak û zelal filmên sînema û rêze filman bikişîne, amade bike, dîsa belgewar dikarin werin amadekirin. Lê ji bo zimanê netewî û wêjeya netewî hîna gelek kar li pêşiya me hene. Ji ber ku ev yek wisa pêk nayê jî, divê em bi xwe, xwe vê pirsgirêkê pir mezin nekin û nekevin nava nîqaşên pir çors û sexte. Divê nîqaş di vê çerçoveyê de bin.
Divê xebatên zimanê netewî çawa çêbibin? Ger di vê mijarê de Kurdên şareza hebin, bila hetanî dawiyê pê re mijul bibin. Divê em bigihînin sazîbûnê, divê em dibistanên Kurdî vebikin, pêwîste nîqaş bi van aliyan de bin. Lê divê em nekevin nîqaşên seranser ên weke ka emê bi Tirkî binivisînin an jî bi Kurdî. Li hember hev pêşxistina hindek tawanbariyan jî ez xeter dibînim û ev nêzîkatî ne di cih de ne. Niha ez bi zimanê Tirkî bi navê Kurdan çalakiya herî mezin didim meşandin. Vê çalakiyê zimanê Kurdî jî bihêztir kir, giyana Kurdî jî gelekî mezintir kir. Ji bo gelekî bikaranîna zimanekî din, bi qandî qonaxeke girîng ber bi şoreşê ve jî biriye. Ez dikarim gelek mînakan jî bidim.
Lewra pêşnexistina nîqaşên rûser pir girîng e. Em dikarin tirkî jî weke çekekê li dij şêwaza tunekirînêr a dijmin bi kar bînin. Perwerdeyên ku îro em bi Tirkî dikin, pir erjeng milîtanên me didin şerkirin. Lê ev yek têr nake, bedewî û xwezatiya Kurdiya me jî heye. Ez bawerim ku, dê di dema pêş de bibe ziman û wêjeyeke xurt a Rojhilatanavîn. Wêjeya bi zimanê Kurdî, dîsa xwendina helbest û stranan a bi zimanê Kurdî gelekî rewneq e, peroş e û xweş e. Esas hewceyî bi demê û hewlên mezin heye. Nasdikim û pêk tînim.
SEROKATİYA PARTİYÊ
- Ayrıntılar