BRAHÎMÊ ZER - RAMAZAN TOPTAŞ
Rêheval Îbrahîm; ew qasî ku çavên te kûr in, ji bona ku dîrok û serpêhatiyên ku te di 25 salan de jîn kir fêm bikim, daqul dibim û her carê ez di hundirê wan de, biriqandinên giravan hîs dikim. Bêhna giravan ji te difûriya. Ji ber ku tu her dem bi rojê re sadiq mayî û te tu carî hêviyên vî gelî û şehîdan li erdê nehîşte û tu bi jiyan û felsefeya xwe, bûyî rênîşanderê nifşên li pey xwe.
Şoreşgerî qedîm û hevalê rojê, rêheval Îbrahîm. Ji bona me, nasîna we, hesteke pîroz û ezmûneke ku emê tu carî ji bîr nekin bû. Te bênavber bi Roja giravan re rêhevaltiyeke tam kir û tu bûyî hogirek ji dil. Ev pratîka te her tiştî diselmîne. Bi nasîna te, min nirxên rêhevaltiyê û wateya têkoşîn û jiyanê fêm kir. Ew ezmûn û bîranînên we yên ku mîna zeryanan bûn û bixwe dîroka vê tevgerê bûn. Hezar xwezî me zêdetir sûdwerbigirta. Lê me ji ku bizanibûna, tu yê bi îxaneteke bêwext ji nav me koç bikî û bi rûyekî ken tevlî karwana pakrewanan bibî.
Li pey te girî digirîn rêheval Îbrahîm. Ji ber ku we li van çiyayan jîna ku nemabû seridande, we evînên baskokirî ji nû ve da jiyandin û we hêviyên pêşerojê yên berxwedaniyê bi me da tamijandin. Ma hindik e, ta ji 78’an heta roja şehadeta xwe, bi evîneke mezin û ku nedihejiya bi dozê re girêdan. Ma hindek e, di her qada şer pêşengîkirin û di her bihostek vê axa pîroz gerîlatî kirin.
Her ku tu tê hişê me, li ber çavên me, fermandarê pîroz û mezin Egîd, bi bişirînekê şûna te digire. Ji ber ku te bi têkoşîna xwe, fermandariya Egîd di nava rêxistinê de, da jiyandin. Ma ne tu bûyî, piştî pêngava guleya yekem a 15’ê Tebaxê, bi fermandar Egîd re li Botanê, ji bona ku berdewamiya û domdariya vê pêngavê bikî û veguhezînî xetê, çi ket ser milê te, te anî cî. Ma belasebe hevalan ji te re digotin hevalê Zehmetkêş. Te bi baweriyeke mezin, bi vîn û îradeyeke ku tu carî naheje, di dîroka şerê azadiyê de, bi serkeftinên xwe mohra xwe li dîrokê xist.
Hevalê Îbrahîm; bila bigirîn ew çiyayên qedîm piştî çûyîna te; bila bigirîn deşt, çiya, dol û zozanên Kurdistanê ku bûne şahidê mêrxasiya te û mirovperweriya te. Ma wisa hêsan e, pejinrandina vê yekê.
Li hemberî vê yekê dilê me li ber teqawitbûne ye...
Vê mehê meheke sor e, bi rengê xwînê ya ku ala mirovantiyê û sosyalîzmê rengê xwe jê girtiye. Ne pêjeroj dihêle ku em dûr bikevin û ne jî paşeroj dihêle em ji hev dûr bimînin. Vê mehê ji mehan kesk e,ji ber ku te bi tîrêjên xwe yên hêviyê, beyarên ku rengezer bûbûn hêşîn kir. Vê mehê meheke spî ye û em bi hêrsa di nava dilê xwe de hemû şembelîlk û berfên li quntarên Kurojahro dihelînin, ku ev çiya bûn şahidê vê berxwedanî û trajediyê.
Çokên min dilerizin û çiyayê govendê zêmaran dibarînin. Te dilê xwe di nava çiyayên azadiyê de kêlî bi kêlî û gav bi gav veşart.
Rêheval Îbrahîm, qet xeman nexwe, waye zarokên rojê û êgir, kefle bi kefle li pey vî dilî ne û ewê bîranînên te, bidin jiyandin.
Oxir be Fermandarê me!
Hevalê vî yê tekoşînê
- Ayrıntılar
Wê rojê ez pir westiya bûm. Ji kûrahiya canê min jan diçû, careke din çavên min şil bûbûn û lê ew dem tu hate bîra min… Ez pir li te digeriyam û min gelek pirsa te kir. Lê gotin em nizanin. Mixabin min nedizanî ku Sema navê xwe kiriye agir. Ez wekî dîna li te digeriyam… Kolan bi kolan ketim, lê dema min tu dîtî wê demê hêdî agir gur bibû. Te jiyan bi xweşikbûna xwe xemiland wekî gula biharê…
Rihê Semayê di nava azadiya mirovahiyê de û wekî pirpirîkê difiriya li ser ezmanê welatê min. Tu bûyî giyaneke cuda û êdî navê Semayê her tim li ser zimanan bû. Dema ku bi bîr tînin bi hezaran dil ji ber te diêşin. Rondikên çavan bê gazinc mîna rûbaran diherikin.
Hevala min, bi rastî gotinên te tu carî ji bîra min naçin. Her tim di xewnên min de min hişyar dikî. Sema ji jiyana me re bû mînak. Rojek hişê min ne li serê min bû ez gelekî xemgîn bûm. Dema ku serê sibê em diçûn silavdayîna şehîdan, xebera te ji me re hat. Tîna agirê te em germ dikirin. Ez rûniştim û bêdeng mam. Deng ji min dernediket. Ew dem min nedizanî ku hevala Sema bi kûrahî agirê xwe tevî agirê azadiyê kiriye. Agirê te bala min kişand û dilê min şewitand. Min li ber televîzyonê li wêneyên te mêze dikir û di çavên te de hêviya jiyanê hebû.
Biriqandina di hundirê çavên te de, mîna stêrka li ezmanan xwe sipart heyvê û li dora heyvê semah girtibû.
Di despêkê de min nexwest ku ez ji vê yekê bawer bikim. Lê belê niha ez di wê baweriyê de me ku hemû heval wê bersiva te bidin. Min nekarî ez te zû bi zû fêm bikim. Lê piştî wê ez gihîştim kûrahiya rastiya jiyanê. Tê bersiva sereraskirina jiyanê bi canê xwe da. Ji ber ku hezkirina ji bo welat beriya hemû tiştî ye. Te bi bîr xist ku bedelê azadiyê bi canê xwe da.
Dem derbas dibû. Em rabûn û meşiyan ber bi derketina rojê re. Hevala Sema ji derûniya mirov fêm dikir. Ezmûna pêşerojê ye. Helwesta hevala Sema bi xwe ezmûnek bû. Ew bû hevkariya di navbera azadiyê û jiyanê. Evîndar û rêwiya riya dirêj.
Wekî evîndarekê ez li benda te me. Lê tu çûyî û te ez bi tenê hîştim. Lê ez dîsa li te digerin da ku ez te bibînim, biçim û bigihînim zozanên dilê te. Bi xwedawendan re di civata sirûştê de keça agir li wir rûniştiye.
Kaynak: Bydigi Forum
Xwedawenda azadiyê Sema, ji bo ku em bibin bersiva demê divê bigihîjin rastiya hevala Sema. Her dilê reşbûyî divê bi rastiya Semayê ronî bibe.
Beritan Viyan
- Ayrıntılar
Wê rojê ez pir westiya bûm. Ji kûrahiya canê min jan diçû, careke din çavên min şil bûbûn û lê ew dem tu hate bîra min… Ez pir li te digeriyam û min gelek pirsa te kir. Lê gotin em nizanin. Mixabin min nedizanî ku Sema navê xwe kiriye agir. Ez wekî dîna li te digeriyam… Kolan bi kolan ketim, lê dema min tu dîtî wê demê hêdî agir gur bibû. Te jiyan bi xweşikbûna xwe xemiland wekî gula biharê…
Rihê Semayê di nava azadiya mirovahiyê de û wekî pirpirîkê difiriya li ser ezmanê welatê min. Tu bûyî giyaneke cuda û êdî navê Semayê her tim li ser zimanan bû. Dema ku bi bîr tînin bi hezaran dil ji ber te diêşin. Rondikên çavan bê gazinc mîna rûbaran diherikin.
Hevala min, bi rastî gotinên te tu carî ji bîra min naçin. Her tim di xewnên min de min hişyar dikî. Sema ji jiyana me re bû mînak. Rojek hişê min ne li serê min bû ez gelekî xemgîn bûm. Dema ku serê sibê em diçûn silavdayîna şehîdan, xebera te ji me re hat. Tîna agirê te em germ dikirin. Ez rûniştim û bêdeng mam. Deng ji min dernediket. Ew dem min nedizanî ku hevala Sema bi kûrahî agirê xwe tevî agirê azadiyê kiriye. Agirê te bala min kişand û dilê min şewitand. Min li ber televîzyonê li wêneyên te mêze dikir û di çavên te de hêviya jiyanê hebû.
Biriqandina di hundirê çavên te de, mîna stêrka li ezmanan xwe sipart heyvê û li dora heyvê semah girtibû.
Di despêkê de min nexwest ku ez ji vê yekê bawer bikim. Lê belê niha ez di wê baweriyê de me ku hemû heval wê bersiva te bidin. Min nekarî ez te zû bi zû fêm bikim. Lê piştî wê ez gihîştim kûrahiya rastiya jiyanê. Tê bersiva sereraskirina jiyanê bi canê xwe da. Ji ber ku hezkirina ji bo welat beriya hemû tiştî ye. Te bi bîr xist ku bedelê azadiyê bi canê xwe da.
Dem derbas dibû. Em rabûn û meşiyan ber bi derketina rojê re. Hevala Sema ji derûniya mirov fêm dikir. Ezmûna pêşerojê ye. Helwesta hevala Sema bi xwe ezmûnek bû. Ew bû hevkariya di navbera azadiyê û jiyanê. Evîndar û rêwiya riya dirêj.
Wekî evîndarekê ez li benda te me. Lê tu çûyî û te ez bi tenê hîştim. Lê ez dîsa li te digerin da ku ez te bibînim, biçim û bigihînim zozanên dilê te. Bi xwedawendan re di civata sirûştê de keça agir li wir rûniştiye.
Xwedawenda azadiyê Sema, ji bo ku em bibin bersiva demê divê bigihîjin rastiya hevala Sema. Her dilê reşbûyî divê bi rastiya Semayê ronî bibe.
Beritan Viyan
- Ayrıntılar
Jiyanê bi hemû hestên xwe dixwest bibe mêvanê wan rojên ku hevaltiyê çavê xwe ji ser hev radikirin. Ji bo ku bibîne xweşikbûna wan hêviyên ku ji nûve şîndibûn û ji nûve dixwestin xwe ji dergûşê bavêjin û bikaribin li ser piyê xwe bi tena serê xwe bimeşin û gavê xwe bi bawerî pêş de bavêjin. Rasteqîna vê jiyanê ewe ku mirov di hundurê vê rastiyê de xwedî cihekî cuda ye. Ji ber ku dema mirov gava xwe avête ser rûyê vê xaka dûr û dirêj, bi gelek tiştan re rûbirû hat. Ji lewra tim dixwest ku li cihekî bi ewle bisekne û di hundurê wê jiyanê de bikaribe azad bijî. Hevalê Qehreman jî yek ji wan insanan bû, ku dixwest ciwaniya xwe di nava rewşekî aramî û bê şer de derbasbike. Her wiha dixwest ku vê ciwaniya xwe li welatê agir û rojê derbasbike. Jiyaneke dûrî şer, pevçûn, kuştin û zordariyê be. Lê sed heyf û mixabin, ev miraza wî bi cîh nehat. Ji ber ku rewşa di Kurdistanê de dihat jiyankirin û heyanî niha jî tê jiyîn, ev derfet û jiyana ku hevalê Qehreman dixwest pêk nehat û mîrazê ev daxwaz jê re gelek dît. Dixwest weke koçerekî di nava axa weletê xwe de azad bigere û çavê xwe ji xweşikbûn, delaliya Kurdistanê têrbike. Her weha
- Ayrıntılar
Sal 2007’an roja 7 ê meha Cotmehê em li qada Gabarê bûn û ji ber ku em tim di nava liv û lebatê de bûn her gav em weke nêçîrvanê ku li nêçîra xwe digere di nava hazirî û amedekariyan de bûn. Ji ber vê yekê ez dixwazim ji were behsa vê çalakiyê bikim, ji ber ku çalakiya Gabarê cihekî xwe yê taybet di nava hemû hevalan de heye. Çalakî bi vî awayî hate kirin, ji xwe berî vê çalakiyê hevalan dixwestin leşkerê ku lûtke bi roj digirtin û bi şev diberdan bêxin kemînê, lê ev çalakî li gorî ku dihate xwestin nemeşiya û çalakî pêknehat. Ji ber vê yekê dema ku heval ji çalakiyê bi şûn ve zivirîn moralê hemû hevalan xirab bûbû Roja din biştî çalakiyê hevalê ku lûtkeyê jor digirtin û weke çavdêran, derdor dikirin bin hakimiyeta xwe, xeber dan ku dijmin di nava hereketê de ye. Wê çaxê me bi şiklê çar yekîneyan xwe parçe kir. Yekîneyek ku hevalê Adil fermandarê wê bû û yekîneyek havala Gulbehar berisyarê wê bû, yekîneyeke din jî ez li ser disekinîm û yek jê jî hevalê Bedran li ser disekinî.
- Ayrıntılar
Serokê min; ne mimkûn e ku ez hezkirin û girêdayîna xwe tarîf bikim. Ez dixwazim bideme diyarkirinê ku, ew hemû nirxên ku we bi jiyana xwe ji tunebûnê ava kir, ez parastvanê wan im û ev nirx ji bona têkoşîna min hincet in û ez bi qasî îro hewl didim vanan watedartir bikim, bi qasî ku hêza min têrî dike bi we re parve bikim û hewl didim nirxên azadiyê, ku we afirandine û ev jiyana bi wate ku we sazkiriye hîn bibim. Helbet dizanim ku ev hewldanên min, ne berdêlî hewl û keda we ne. Encax dixwazim aşkere bidime diyarkirinê ku, wekî xwendekarekî we, di nava hewldana esas girtina guherîn û têkoşîneke domdor de me.
Min hîs kir ku, bi we re jiyankirin çiqas xweş e û çiqas xwedî wateyên kûr in. Wisa gelek hezkirinên ku jiyana we dide pêşiya me hene ku, a rast di wê fikrê de me ku, wateya jiyanê di van tercîhan de veşartiye û ev tercîh jî berhermên guherîn û afirandinê ne. Encax ez niha fêm dikim ku nederên ku îro mirovantî di xalên herî basît de ketine hundir wê, tercîhkirin ne fenomeneke wisa hêsan e.
Ji başbûnê, xerabiyê, kirêtiyê, azadiyê, şerefê, rûmetê, ketinbûnê, wêrekbûnê, tirsê hwd. ji hev qutkirin, ji wan tercîhan tercîhên rast derxistin, li gorî wan tercîhan jiyankirin û yên ku te tercîh nekiribe veguherîne yên tercîhkirinê û wê bandorkirin, dilekî gelek mezin û vîneke mezin a bêdawîn dixwaze. Vaye di her mekan û zeman de, ya ku ev pêk anîn, hûn bixwe bûn. Lewre, ji bona min tercîhên we, tên wateya nirxên herî pîroz; pêwîstiyên we, pêwîstiyên ku bi hostetî û bêqisûr û bêkêmanî bên cî ne.
Dema ku min hewl da bi afirandinên we re jiyan bikim, di wateyekê de min dît ku ez çiqas guherî me û bi pêş ketime. Min dît ku, bi hêza we, her guherîna ku min afirandiye, bûye destpêkeke nêzîkatiyeke jiyaneke nû. Û ev destpêk, ji bona ku zêdetir bi hêz û rast bigihêm we, bi we ve bêm girêdanê û riyên fêmkirina we, min da pêşiya xwe.
A rast ez vê, wekî rêwîtiyeke ku bi we re derketime dikarim îfade bikim. Di vê rêwîtiyê de, her mekana ku em derbas bûne, her erdnîgarî û kêliya nêz, ku em tevdigerin de, ji we her carê tiştek nû hîn dibim û hewl didim hînbûnên xwe cewherî bikim.
Ku hûn bipirsin di vê rêwîtiyê de bi we re çi hîn bûm;
Destpêkê, ez hînî, xweşikbûna mirovbûnê bûm. Dema ku min li windabûnên îro mirovantî winda kiriye nihêrt, min ên ku qezenc kirine ferq kir.
Ez hînî bûm ku, wateya jiyana bi rûmet çi ye.
Ez hîn bûm ku, li çiyayên bê ser û ber de, bi azadî jiyankirin çawa ye.
Ez hîn bûm ku, meş, bez, parvekirin û sohbetên bi çêj bi jiyankirina bi hezaran lehengî re çiqas xweş in.
Ez hîn bûm ku, wateya bişirîna bextiyariya di rûyê yên ku xwe ji bona mirovantî û gel feda kirine, hîn bûm.
Ez hîn bûm ku, wêrekiya dilên ku li hember dijmin radest nebûne dihatin çi wateyê.
Ez hîn bûm ku, çiqas dilên hezaran şervanên egîdane mezin in.
Ez hîn bûm ku, dema ku jin di riya azadiyê de gav bi gav bi pêş ve diçû, çawa bi raza şerkirinê re xweşik dibû.
Ez hîn bûm ku, afirandina gelekî, ku xwe ji ariyên xwe diafrîne û di baxçeyên gelan de bi rûmeta xwe li piya maye û ev heybetbûn çawa çêkiriye.
Ez hîn bûm ku, girêdaneke gelekî ku ji bona Serokatiya xwe, xwe vediguhezîne çembera agir û girêdana xwe çiqas mezin e.
Ez hîn bûm ku, têkoşîna bêeman a rêberek ku hemû jiyana ji bona mirovantiye û gel feda dike, çawa dibe.
Ez hîn bûm ku, çavkana mezinbûna di bin esaretê de, berxwedanî û têkoşîna bi tena serê xwe di nava çar dîwaran de tê dayîn, çawa ye.
Ew dilê ku ji hemû dinyayê re nîşan da ku digel di nava çar dîwaran de be jî, pêwîst e çawa bi azadî bê jiyandin, ez hîn bûm ku çiqas kûr û watedar e.
Yên ku rêberekî ku bûye malê mirovantiyê û gel, di nava zirûfên tecrîdê de dihêlin, ez hîn bûm ku, ji vê çiqas ditirsin û çiqas belengaz û bêhêz in.
Gelek ku bi hemû jiyana xwe, bi zanebûna xwe û bi hestên xwe, xwe fedayî Serokatiya xwe kirine, dema ku werin asta nepejirandina tecrîda li ser Serokatiya xwe, ez hîn bûm ku nefêmkirina ku wê çi bikin, çi ye.
Bi hezaran “fedayiyên azadiyê” yên ji dil girêdayî Serokatiya xwe ne, li hember nêzîkatiyeke rûmet şikandinê, wê di çi asteke sotîner û bi şid de hesap bipirsin, ez hîn bûm ku yên ku vê hesap nekirine çiqas xwedî zihniyeteke belengaz in.
Ez hîn bûm ku, wê li hember dijminê ku her diçe di nêzîkatiya Serokatiya me de bêperva û kirêt tevdigerin, wê çawa bersiv ji wan re bê dayîn.
Yên ku ez ji we hîn bûme, li ber ji yên ku ez ê ji we hîn bibime, di zeryanê de dilopek e. Ji ber ku dawiya hînbûn, fêmkirin û hezkirina we nîn e.
Ji gelê min ê leheng û welatparêz re
Ez şahidiya şer û berxwedaniya destanî ya gelekî dikim ku, di hemû deman de têkoşîneke herî bi heybet raber kiriye û di vê oxirê de gelek bedelan daye û azwerê Serokatiya xwe û azadiya xwe ye.
Di pêşengiya Serok Apo de, xwe ji nû ve afirandina mirovantî û gelekî pêk hatiye. Gelê kurd heta roja îroyîn bi nirxên ku afirandiye û bi vê şêweyek daye van nirxan, jiyan û tarza jiyana xwe bi afirînerê van nirxan bi ya Serok Apo re, rastiyeke aşkereye ku wekhev dibîne. Dema ku em rastiyên helwest û nêzîkatiyên ku ketinê li ber çav negirin, dîrok gelek caran dubare dubare şahidî kiriye ku, ev bi xwe re hilweşîn û tunebûnan tîne.
Ji ber vê sedemê ye ku, îro ev gel Serokatiya xwe wekî xwe dibîne, hebûna serokatiya xwe, hinceta hebûna xwe dibîne; jiyana serokatiya xwe, jiyana xwe dibîne. Ku ev rastî li ber çav neyê girtin, wê hemû hesap vala derên û tune bibin. Dîrok vê rastiyê bi hemû dinyayê daye peytandin. Bêguman ev rastiyek e ku, wê heman encam îro jî rojên bê jî wisa be.
Gelekî ku bi azweriya serkeftin û azadiyê girêdayî Serokatiya xwe ye û di vê oxirê de bedel daye, amade ye îro jî bedelan bide. Ev gel diqîre ku, nêzîkatiya li hember Serokatiya wan, sedema şer û aştiyê ye. Ez dikarim bidime diyarkirinê ku, ji ber ku hewldaneke min a mûtewazî ku ez bibim şervanekî vî gelî, biçûk be jî, ez tiştek li vê têkoşînê zêde bikim, ez ê rûmeta vê jiyan bikim.
Ji nava vî gelê ku di nava êş, bextewarî, hêvî û xeyalan de heciniye û heta roja me ya îroyîn ji bilî rûmeta xwe û azadiya xwe tiştek nefikiriye û di serkeftinê de mift bûye; ji nava vî gelî hatin û bi nirxên vî gelî re jiyankirin, wekî neferekî vê têkoşînê, aşkere peywir û berpirsyariyên min derdixîne holê. Ez ji bona ku van peywir û berpirsyariyên xwe bi aqil, , hebûn, zanebûn û bi dilê xwe bînim cî, tu gumana min nîn e. Ez soz didim ku, çi bikeve ser milên min, ez ê bînin cî û ji ber vê ez vê sozê careke din ji gelê xwe yê leheng re didim, gelek serbilind im.
Ji hemû rêhevalan re;
Bi PKK’ê re ji nû ve vejîna mirovantiyê, li ser vê erdnîgariyê bi rihê PKK’ê hate afirandin. Em jî şahidiya vê dikin. Li derdora Serokatî gotin di cî de be, kemalan, xeyriyan û mazlûman di aqil, dil û hişmendiyê de bûn yekvicûd. Wan ji tunebûnê afirandin, hemû jiyana xwe feda kirin û di nav de nirxên jiyanê çandin. Bi vî rihê ku heta roja îroyîn nehejiyaye, her çûye mezin bûye, em dibînin ku xwe gihandinê. Em ji rêheval fermandar Egîd, hemû huner û hostetiyên fermandariya wî, mezinbûna wî, gav û wêrekiyên destpêkên afirandinê hîn bûn.
Em ji rêheval Zîlan, razên xwedawendbûnê û girêdana Serokatî ku çiqas dihejîne û bêteredût e hîn bûn.
Em bi rêheval Sema re, hîn bûn ku roja çavkana me ya jiyanê yek e û mîna wê nîn in; bi rêheval Bêrîtan hîn bûn ku, tercîha azadiyê li hember teslîmiyetê tê çi wateyê. Û dîsa ji hezaran şehîdan em hîn bûn ku, wateya jiyankirinê çi ye. Ji wan em berxwedaniyê, lehengiyê, wêrekiyê, hişmendiyê, hêrsê, tolhildanê, berxwedaniyê, hêviyê, xeyalê û rastiyan hîn bûn. Careke din li hember van rêhevalan soza xwe nû dikin ku, em ê li mîrateyên wan xwedî derbikevin û peyrewên wan ên bêeman bin.
Em dizanin ku, wateya hemû nirxên ku heta roja me ya îroyîn hatine afirandinê çi ye. Li holê ye ku, berpirsyariya wan, xwedîderketina wan, parastina wan û wan gihandina pêşerojê, çiqas berpirsyariyên mezin dide ser milên me. Wekî pêwîstiya girêdana bi Serokatî, şehîdan û gel, bûyîna milîtanbûna pêvajoyê û demê û ji pêwîstiyan re bersivbûyîn, rihê PKK’ê bi xwe ye. Heta roja me ya îroyîn, pêwîstiyên hilgirtina vî rihî û bicîanîna wan de, aşkereye ku wêrekî û biryariyeke mezin hatiye nîşandan. Wekî hilgirtên vî rihî, em ê ji bona pêkanîna pêwîstiyan, zêdetir bi israr, bi inyad, bi biryar û ewqas jî tûjtir bin. Û em ji vê bawer dikin. Ji ber ku li hember hêvî û xeyalên gel, li hember dil û wêrekiya van şervan û milîtanên ku xwe ji fedakirinê li paş nahêlin, dîrok gelek caran peyitandiye ku, li hember vê, wê tu tiştek nikaribe li ber xwe bide. Ez bi şanaziya ku, min bi hezaran rêhevalên leheng û dilawêr re jiyanê parve kiriye, we hemûyan silav dikim.
Ji malbata min re;
Di şûna ku min bi we re temenek bihûrandana, min jiyaneke bi rûmet tercîh kir û gelek têkoşîn da, ez dizanim ku hûn min fêm dikin. Ji ber ku, dixwazim hûn bizanibin, min hêza tercîhkirina vê jiyanê ji we girt. Ez dizanim ku, di şûna pêwîstiyên têkoşînê bînim cî, we ji min daxwaza tenê ji bona we têkoşîn dayînê, we yê nexwestana. Divê hûn bizanibin, ez bi hezaran zarokên dê û bavên li derdora we re, jiyaneke bi rûmet û bedew parve dikim. Digel silavan.
- Bijî Serok Apo!
- Bê Serok Jiyan Nabe!
- Bijî Têkoşîna Bi Rûmet ya Gelê Kurd ê Leheng!
- Bijî şehîdên me yên ku hemû nirxên me afirandine!
01.03.2006
Dengtav
- Ayrıntılar